กลไกการควบคุมปริมาณเป็นส่วนสำคัญอย่างหนึ่งในอุปกรณ์ทำความเย็น หน้าที่ของมันคือการลดความดันของของเหลวอิ่มตัว (หรือของเหลวเย็นยิ่งยวด) ภายใต้แรงดันการควบแน่นในคอนเดนเซอร์หรือภาชนะรับของเหลวให้เหลือความดันการระเหยและอุณหภูมิการระเหยหลังจากนั้น การควบคุมปริมาณ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการทำความเย็น ปรับการไหลของสารทำความเย็นเข้าไปในเครื่องระเหยเพื่อปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงภาระของเครื่องระเหย กลไกการควบคุมปริมาณทั่วไปมีหลายสิ่งดังต่อไปนี้
1. เส้นเลือดฝอย
เส้นเลือดฝอยเป็นโครงสร้างที่ง่ายที่สุดของอุปกรณ์ปีกผีเสื้อ เนื่องจากรูรับแสงขนาดเล็ก ของเหลวไหลผ่านท่อทองแดง จำเป็นต้องเอาชนะความต้านทานในท่อ ส่งผลให้แรงดันตกบางอย่าง เส้นผ่านศูนย์กลางท่อจะลดลง ยิ่งท่อยาวเท่าไร แรงดันตกคร่อมมากขึ้น รุ่นอรรถประโยชน์มีข้อดีของโครงสร้างที่เรียบง่าย ไม่มีชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหว และข้อเสียของรุ่นอรรถประโยชน์คือ รุ่นอรรถประโยชน์ไม่มีความสามารถในการปรับเปลี่ยน และการปรับตัวให้เข้ากับสภาพการทำงานไม่ดี ส่วนใหญ่ใช้ในอุปกรณ์ขนาดเล็กที่คุ้มค่าบางอย่าง เช่นเครื่องปรับอากาศ ตู้เย็นและอื่นๆ
2，การควบคุมปริมาณแผ่นปาก
สำหรับอุปกรณ์ขนาดใหญ่ที่มีความสามารถในการทำความเย็นสูง เช่น เครื่องทำน้ำเย็นแบบแรงเหวี่ยง การไหลเวียนของสารทำความเย็นมีขนาดใหญ่ ดังนั้นเส้นเลือดฝอยจึงไม่เพียงพออย่างเห็นได้ชัด เมื่อความแตกต่างของความดันระหว่างด้านหน้าและด้านหลังของท่อมีขนาดใหญ่ มักจะใช้วิธีการเพิ่มแผ่นปาก หลักการคือ: การไหลของของไหลในท่อ เนื่องจากความต้านทานของปากในท้องถิ่น เพื่อให้ความดันของของไหล การลดลง การสูญเสียพลังงาน ปรากฏการณ์ทางอุณหพลศาสตร์ เรียกว่า ปรากฏการณ์การควบคุมปริมาณ วิธีนี้ง่ายกว่าการใช้วาล์วควบคุม แต่ต้องเลือกอย่างถูกต้อง มิฉะนั้น ของเหลวจะเกิดปรากฏการณ์คาวิเทชันได้ง่าย ส่งผลต่อการทำงานที่ปลอดภัยของท่อ
หน้าที่ของแผ่นปากคือการลดเส้นผ่านศูนย์กลางของปากให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมของท่อ เมื่อของเหลวไหลผ่านรู กระแสน้ำจะบางหรือหดตัว ภาพตัดขวางขั้นต่ำของกระแสน้ำจะปรากฏที่ท้ายน้ำของคอที่เกิดขึ้นจริง ซึ่งเรียกว่าส่วนคอ ความเร็วจะเป็นค่าสูงสุดที่ส่วนที่หดตัว และความเร็วที่เพิ่มขึ้นจะมาพร้อมกับความดันที่ลดลงที่ส่วนที่หดตัว
ที่วาล์วขยายตัวทางความร้อนใช้แพ็คเกจตรวจจับอุณหภูมิเพื่อตรวจจับความร้อนยวดยิ่งของสารทำความเย็น เมื่อความร้อนยวดยิ่งสูง หมายความว่ามีการระเหยเพียงพอ สารทำความเย็นกลายเป็นก๊าซ และยังมีความร้อนยวดยิ่งอีกด้วย ขณะนี้ความดันในช่องไดอะแฟรมเพิ่มขึ้น จากนั้นดันก้านลงเพื่อเพิ่มการเปิดวาล์ว หากความร้อนยวดยิ่งต่ำ การระเหยจะไม่เพียงพอ ในเวลานี้ความดันในห้องไดอะแฟรมจะลดลง ไดอะแฟรมจะดันตัววาล์วขึ้นด้านบน ซึ่งจะช่วยลดการเปิดวาล์ว ด้วยกระบวนการข้างต้น การควบคุมการไหลและแรงดันตกจึงเกิดขึ้นในที่สุด
4. วาล์วขยายตัวแบบอิเล็กทรอนิกส์
เมื่อเปรียบเทียบกับวาล์วขยายตัวทางความร้อน วาล์วขยายตัวแบบอิเล็กทรอนิกส์จะใช้สเต็ปปิ้งมอเตอร์สำหรับการควบคุมแบบแอคทีฟ เป้าหมายการควบคุมอาจมีความร้อนสูงเกินไป แต่ยังสามารถเป็นระดับเครื่องระเหยหรือคอนเดนเซอร์ได้อีกด้วย สำหรับวาล์วขยายตัวทางความร้อน เนื่องจากแพ็คเกจอุณหภูมิมีความเฉื่อยทางความร้อน กล่าวคือ การส่งออกความร้อนยวดยิ่งสูงไม่สามารถทำให้เกิดการทำงานของวาล์วขยายตัวได้ในทันที ดังนั้นจึงมีการขยายการดำเนินการ วาล์วขยายอิเล็กทรอนิกส์สามารถขึ้นอยู่กับการวัดระดับของเหลวหรือความร้อนสูงเกินไปแบบเรียลไทม์ หลังจากการทำงานของคอนโทรลเลอร์ทันทีหลังจากการกระทำ พื้นฐานไม่ล่าช้า ประสิทธิภาพการควบคุมดี
5, เค้นบอลลอย
สำหรับเครื่องระเหยที่มีพื้นผิวว่าง เช่น เครื่องระเหยแบบท่อเปลือกแนวนอน ท่อแนวตั้ง หรือเครื่องระเหยแบบท่อเกลียวสำหรับการปรับการจ่ายของเหลวโดยอัตโนมัติ ระดับของเหลวในอุปกรณ์เหล่านี้สามารถรักษาให้คงที่โดยประมาณได้โดยใช้วาล์วควบคุมลูกลอย ในเวลาเดียวกัน วาล์วควบคุมบอลลอยมีหน้าที่ลดแรงดันควบคุม สามารถแบ่งได้เป็น 2 แบบ คือ แบบตรง และ แบบไม่ตรง โครงสร้างของวาล์วควบคุมบอลลอยแบบตรงนั้นเรียบง่าย แต่ความผันผวนของระดับของเหลวในเปลือกที่เกิดจากผลกระทบของของเหลวนั้นมีมาก ซึ่งทำให้การทำงานของวาล์วควบคุมไม่เสถียร และของเหลวไหลเข้าสู่ เครื่องระเหยจากเปลือก ขึ้นอยู่กับความแตกต่างของความสูงของคอลัมน์อุทกสถิต ดังนั้นของเหลวจึงสามารถจ่ายได้ต่ำกว่าระดับของภาชนะเท่านั้น
วาล์วควบคุมบอลลอยแบบไม่ตรงทำงานมีเสถียรภาพมากขึ้น และสามารถจ่ายของเหลวไปยังส่วนใดส่วนหนึ่งของเครื่องระเหยได้
